Jednym z największych wydarzeń teatralnych roku 1958 była premiera Jana Potockiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie - od czasu pierwotnej ich prezentacji w pałacowym teatrzyku w Łańcucie (1792 r.), zapomnianych zupełnie. Przełożone z języka francuskiego, którym Potocki posługiwał się przeważnie w pracach literackich, "Parady" - w świetnej realizacji scenicznej - zostały i teraz gorąco przyjęte. Bawiły, wzbudzały podziw dla klarowności stylu, ujawniły jeszcze jeden z nurtów tradycji naszego teatru, a także jeszcze jeden z licznych talentów wszechstronnie uzdolnionego autora. Krąg zainteresowań Jana Potockiego (1761-1815), potomka magnackiego rodu, był niezwykle szeroki. Głęboko wykształcony, związany wieloma nićmi z kulturą francuską, znakomitą część swego życia poświęcił na badania pierwotnych dziejów Słowiańszczyzny i w tym zakresie uchodził za autorytet. Przeniknięty ideami Oświecenia, duchem libertynizmu, ten gorący wyznawca Wolte