Remigiusz Brzyk, wy­stawiając w Teatrze Polskim we Wrocławiu "Berka Joselewicza", próbuje wskrzesić marzenie o Pol­sce otwartej i tolerancyjnej. Tytułowy bohater to twórca Pułku Lekkokonnego Starozakonnego w czasie insurekcji kościuszkow­skiej, jego historia ma przypomi­nać idee państwa tolerancyjnego, jakim Polska dziś mogłaby być. Jed­nak poprawność polityczna jest wrogiem teatru, bo zamiast ludzi z krwi i kości, sprowadza wszystko jedynie do podręcznikowych sche­matów. Mimo rytmicznego wysta­wienia, zbytnio nagromadzone his­toryczne ujęcie powoduje, że intry­ga wpisana w dramat Zenona Parviego "Rok 1794", a stanowiąca główny element scenariusza, za­ciera się. Dramat opiera się na schemacie awanturniczo-miłosnym, w któ­rym generał Adam Poniński (Mi­chał Mrozek) porywa narzeczoną Józefa Berkowicza (syna Joselewi­cza). W spektaklu Remigiusza Brzyka wszyscy bohaterowie sprowa­dzeni do marionetek wygłaszają je­dynie przemowy, memoriały c