Motto 1: "Dążyłem do te­go żeby Polak mógł z dumą powiedzieć: należę do narodu podrzędnego. Z du­mą. Albowiem, jak łatwo za­uważyć tyleż to poniża co wy­wyższa. Ono degraduje mnie w moim charakterze członka zbio­rowości, ale zarazem osobiś­cie wywyższa mnie ponad zbio­rowość: oto nie dałem się oszu­kać; jestem zdolny osądzić wła­sne umieszczenie w świecie; umiem zdać sobie sprawę z mojej sytuacji; jestem przeto czło­wiekiem pełnowartościowym". Motto 2: "Nie jest satyrą ("Trans-Atlantyk"). Nie jest "roz­rachunkiem narodowego sumie­nia". Nie jest filozofią. Nie jest historiozofią. Czymże jest za­tem? Opowiadanie które opowie­działem. W którym między in­nymi występuje Polska. Ale nie Polska jest tematem, tematem, jak zawsze, jestem ja, ja sam, to są moje przygody, nie Pol­ski. Tyle tylko, że jestem Pola­kiem." Motto 3: "Siła zbiorowa ro­dzi się w ten sposób, że każdy zdobywa się na pewne ustęp­