Obserwujemy wzrastające zainteresowanie twórczością literacką jednego z największych pisarzy hiszpańskich - Federico Garcii Lorki. Przed dwoma laty minęło trzydzieści lat od chwili, gdy frankistowski faszyzm zamordował andaluzyjskiego poetę i dramaturga, demokratę i bojownika o wolność swojego ludu. Lorka jest przykładem zgodnego łączenia pasji działacza, przywódcy mas, z talentem wielkiego artysty. Uprawiał różne gatunki literatury. Ballady i romanse są w prostej linii tworem ludu, artystycznym rozwinięciem anonimowych pieśni i legend. Dramaty nie tracąc nic z lokalnego kolorytu, nie odrywając się od hiszpańskiej rzeczywistości, trafiają dzięki zawartym w nich uniwersalnym wątkom do widzów wszystkich zakątków świata. Teatr Lorki jest ponadto pod względem formy zjawiskiem na wskroś oryginalnym, połączeniem poezji najwyższego lotu z brutalną prawdą o życiu, daje nam chwile wzniosłych wzruszeń, ale nie skąpi również najbardziej tragic