Zrealizowana w Teatrze Powszechnym - jako polska prapremiera teatralna - sceniczna wersja "Pociągów pod specjal­nym nadzorem" Bohumila Hrabala i Vaclava Nyvlta zaczyna się bardzo efektow­nie. W kompletnej ciemności, wypełnia­jącej się coraz natrętniejszym łoskotem zbliżającego się pociągu, rozjarzają się reflektory jadącej wprost na widownię lokomotywy. Gdy zaś tuż przed proscenium zatrzymają się, na ich tle przejdą wolno, prowadząc głośny, rechotliwy dialog dwaj niemieccy żołnierze. Taki początek - żywo przypominają­cy eksperymenty braci Lumiere'ów - nie ma wszakże na celu li tylko epato­wania widzów technicznymi możliwoś­ciami teatru. A i skojarzenie z pierw­szymi obrazami twórców kinematografu zdaje się być zamierzone. Wprawdzie każdy, komu na to przyjdzie ochota, może sięgnąć po wydaną także u nas powieść Bohumila Hrabala, jednak "Po­ciągi pod specjalnym nadzorem" znane są przede wszystkim z kinowych i tele­wizyjnych ekran