Teatr Geneta to zjawisko artystycznie i teatralnie tak dalece odmienne od reszty, że trudność percep cji przez widza jest tu już zagadnieniem samym w sobie. Jednocześnie od strony teatru znalezienie właściwej formy ukaza­nia utworów tego pisarza na scenie - jest też zadaniem szczególnie trud­nym. Przede wszystkim sprawa auten­tyzmu. W Ateneum autentyzm życio­wy postarano się zastąpić autentyz-mem artystycznym. Murzyni w Ateneum nie są czarni, celowo nie zadano sobie trudu, aby - poza ostentacyjnie zaznaczoną maską na twarzy - pomalować ich ciała. Za to przekazują nam jakąś ogólną emanację wyrażającą się - między innymi - rytmem zarówno zewnę­trznym, co wewnętrznym tej rasy. Nie jest to więc dokładny portret, a raczej pojęcie - co już stanowi walor jako taki w tego rodzaju ga­tunku teatralnym i kto wie, czy nie jest rodzajem kompensaty za brak całej gamy doznań, których dostarczyłoby oglądanie spektaklu w wykonaniu prawdziwych