TRZEBA ZACZĄĆ od pochwały lwa. Jest to lew najbardziej lwi w swoich odruchach wielkiego kota i jedno­cześnie najbardziej komiczny w tym przedstawieniu przekomicznionym. Jest to lew wierny swemu wybawcy, choć nie przejmuje od niego wegetariańskich upo­dobań. Okazuje zdecydowany brak szacunku dla cesarskiej władzy, "bimba" sobie na uzbrojonych pretorianów. Sym­patyczne zwierzę z charakterem, ba, mu­zykalne, posiada wyczucie rytmu i spra­wiedliwości. Androkles, tytułowy bohater sztuki Shawa, zagrany został przez Tadeusza Fijewskiego na zasadzie kontrastu nie tylko z lwem, z którym łączy go cecha poczciwości. Fijewski uzasadnia naiwne przekonanie Androklesa, że naiwność za­wsze zwycięży, byle była konsekwentna i trafiała na sprzyjające sytuacje. Pocz­ciwy Androkles ma poza tym wielkiego kota. Nawet kilka kotów. Nie licząc lwa. Nie zapominajmy o jego żonie, którą tak właśnie kociakowato pokazała Bar­bara Wrzesińska. Postać Androklesa pow