Kiedy gasną światła sceny, strój zostaje w szatni, jest podobno taka chwila, kiedy aktor ma ochotę na dopowiedzenie jeszcze czegoś wi­downi, czego nie udało się wyrazić poprzednią rolą. Wówczas jest pora na recital. Tak przynajmniej było w przypadku Moniki Szalaty, która postanowiła spotkać się z publiczno­ścią na małej scenie kaliskiego tea­tru, zaprosiwszy do udziału w swoim recitalu "Po spektaklu" kolegę z ze­społu - Jarosława Witaszczyka. Wypełniona po brzegi sala teatral­na w niedzielny, niepremierowy wie­czór, dowodzi, że nie tylko aktorzy, ale przede wszystkim publiczność niezmiernie potrzebują takich spot­kań i tego typu rozrywki. Piosenka aktorska - jeśli dobra, rzetelna - jest siłą przyciągającą widzów. Magnety­czną moc mają też anegdoty teatral­ne. Recital pomyślany został właśnie jako takie niezobowiązujące opo­wiadanie o tym, co czasem zdarza się za kulisami. Anegdoty, niczym fastryga łączą poszczególne piosen