Centralnym punktem "Bitwy pod Grunwaldem" Marka {#os#8104}Fiedora{/#} jest religijno-patriotyczna akademia przygotowana przez więźniów stala­gu. Reżyser ustawił tę scenę ogromnie ryzykownie. Krok dalej - za­brzmiałaby jak bezsensowna profanacja, krok bliżej - powstałaby nie­znośna i sztuczna uteatralizowana parodia. Uroczysty ton serio budo­wany jest poprzez obszerne cytaty religijnego obrządku, traktowane z całą powagą. Ksiądz - wcześniej poczciwy bogoojczyźniany fajtłapa - na tych kilka minut zyskuje prawdziwą charyzmę. Zaś grupa dipisów, wcześniej prześmiewczo, brutalnie, po prostu koszarowo traktująca wszystko i wszystkich - tutaj jednoczy się w uroczystym nabożeń­stwie. Ale coś jednak jest nie tak w tej liturgii, nagle rzeczywistość się przemienia - "Bogurodzica" narzuca nowy, zaskakujący wyraz scenie. Pieśń śpiewana niegdyś przez rycerzy pod Grunwaldem i teraz wywo­łuje nagły napływ mocy. Znika realizm. Grupa żołnierzy, zmieniając