Teatr Polski we Wrocławiu (Scena Kameralna): "ANTYGONA" Sofoklesa. Parafraza tekstu Sofoklesa: Helmut Kajzar. Reżyseria: Helmut Kajzar, scenografia: Jerzy Nowosielski, muzyka: Stanisław Radwan. Premiera 15 maja 1971 r. (fot. W. Plewiński)
Przedstawienie "Antygony" jest porażką, ale porażką z nadmiaru ambicji. Budzi tym szacunek większy niż łatwe zwycięstwo. Kajzar spróbował przetworzyć tekst tragedii i zaproponowany w nim teatr. A ponadto - przeciw intencjom scenografa i części aktorów chciał stworzyć teatr aktorski. Ściślej teatr protagonisty - jednej aktorki o niepowtarzalnej osobowości - Maji Komorowskiej. Oba zamierzenia nie powiodły się. Winę za to ponosi przede wszystkim sposób przyrządzenia tekstu, który pozbawił dramat ról a wielkość konfliktu i problematykę tragedii rozmienił na drobne. W pewnym także stopniu niezdecydowanie reżyserii, imającej się sprzecznych - a więc znoszących się nawzajem - rozwiązań, w dodatku niespójnych z charakterem opracowania tekstu. "Zapoznałem się chyba z 16 tłumaczeniami tej tragedii. Były wśród nich tłumaczenia polskie, niemieckie, angielskie i kilka tzw. filologicznych. Zauważyłem, że mam do czynienia, iż ob