ERWIN AXER jest doskonałym reżyserem, a Ernest Bryll świet­nym poetą. Pierwszy od ćwierć wieku realizuje własny, ściśle określony program teatru, drugi swą błyskawiczną karierę sceniczną roz­począł zaledwie przed pół rokiem. Axer nigdy nie zdradzał zamiłowań do inscenizowania poezji ani ludo­wych widowisk (mimo wystawienia schillerowskiej "Pastorałki"). Bryll wyznał: "dopiero w chwili gdy zro­zumiałem, że można napisać dramat wierszem otworzyła się dla mnie droga do dramatu (...) Natychmiast po "Rzeczy listopadowej" spróbo­wałem stworzyć, jak to określam, bardziej użytkowy utwór i napisa­łem widowisko typu pastorałkowe­go". Widowisko, które było dlań "ucieczką w Arkadię dzieciństwa". Gdy dwu artystów o całkowicie różnej wyobraźni, rodzaju inteligen­cji i poczuciu humoru, spotyka się, by stworzyć wspólne dzieło, które ma i uczyć i bawić - rzadko osią­gają zwycięstwo. Choć niekoniecz­nie wysiłki ich kończą się kl