OCZAMI WIDZA... Rozmawialiśmy o przedstawieniu "Lalki". "Oglądając sceniczną przeróbkę Lalki - zauważył mój rozmówca - miałem uczucia mieszane. Buntowałem się przeciwko scenicz­nemu Wokulskiemu: był on dla mnie za płyt­ki, za jednostronny, bez skrzydeł i drapież­ności, jak jego pierwowzór u Prusa. Może dla­tego, że Wokulskiego z powieści - postać tak wielopłaszczyznową i pełną sprzeczności - trudno przenieść na scenę. Zdaje mi się, że Engels powiedział gdzieś o ludziach Odrodzenia, że to byli tytani myśli, uczuć i czynów i że właśnie tacy ludzie o ry­sach bohaterów założyli podwaliny tak niebohaterskiej epoki jak kapitalizm. Coś z tych ludzi miał w sobie Wokulski - zapóźniony Romeo na glebie polskiego kapitalizmu... Jednak rozczarowanie Wokulskim - ciąg­nął dalej mój rozmówca - nie osłabiło mego zainteresowania sztuką. Przedstawienie pobu­dziło wyobraźnię. W pamięci ożyły ulubione fragmenty powieści Prusa. Plast