"Rosjanin ma jedyną nadzieję że wygra dwieście tysięcy". To też Czechow, ale późniejszy: "Płatonowa" napisał jako student drugie­go roku. Bohaterowie "Płatonowa" nie mają żadnych nadziei. Czy to moż­liwe, żeby tak bezlitośnie, przenikliwie patrzył na świat - i tak umiał pisać - dwudziestolatek? "Osobiście wątpię, aby ten utwór mógł napisać student, nawet genial­ny. Za dużo tu obserwacji nabytych w salonach, za dużo wiedzy o pienięż­nych machinacjach, o gadulstwie mówców miodopłynnych, o filipikach kanapowych neurasteników. Wresz­cie wiedza, ta męsko-damska, też chy­ba poststudencka". To wątpi w ustale­nia historyka sztuki Bielczikowa - Adam {#os#835}Hanuszkiewicz{/#}. Dobry znawca przedmiotu; reżyserował polską pra­premierę "Płatonowa" w roku 1961 w Teatrze Dramatycznym, teraz po­nownie wystawił sztukę - odnalezioną przypadkiem w archiwum moskiew­skim w latach dwudziestych - w Naro­dowym. Hanuszkiewicz w świetnym eseju zamieszc