W 23. Subiektywnym spisie aktorów teatralnych Jacka Sieradzkiego.

Nikt nie miał od dawna takiego wejścia na scenę: nago, głową w dół, z rajskiego ogródka podwieszonego do góry nogami pod sufitem prosto na twardą, polską ziemię z wizji Żeromskiego. To nie są żadne metafory - proszę spojrzeć na zdjęcie. Czysto retoryczna rola Cezarego Baryki nie dorównuje już potem może tak przebojowemu entrée - ale jest dobrze skonstruowana, żarliwa. Świetny sezon, bo różnorodny: główny bohater w "Przedwiośniu", błaznowanie po pseudofrancusku w "Wesołych kumoszkach z Windsoru", utrzymany na granicy pastiszu (ale bez jej przekraczania) dandys z "Portretu damy" w spektaklu Eweliny Marciniak. Grać dużo i w wielu stylach; nie ma lepszej recepty dla aktora, by nie rdzewieć.