"Ćwiczenia z Ionesco" w reż. Grzegorza Brala i Krzysztofa Majchrzaka w Teatrze Studio w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przekroju.

Doczekaliśmy się. Nareszcie spektakl prawdziwie Studyjny, w duchu Teatru Studio, pierwszy po zmianie dyrekcji, który przynosi powiew zmian. "Ćwiczenia z Ionesco" to rodzaj teatralnego przewodnika - od etiudy do etiudy - po dorobku klasyka teatru absurdu, z którego całkiem sporo się ostało, wbrew utyskiwaniom, że niewiele już można z tych utworów wycisnąć. Bral w duecie z Majchrzakiem pokazali, jak wiele jeszcze zagadkowych ścieżek może prowadzić do sensu zapisanego w tych utworach, które - wydawałoby się - tak dobrze znamy. Przede wszystkim potwierdzili, że Ionesco jak każdy rasowy absurdysta jest prawdziwym realistą. Spektakl prowadzony jest krętą linią, jak w grze planszowej stajemy na rozmaitych polach, aby odkryć zasłonięte miejsce. Ascetyczna dekoracja, dwa krzesła, stelaże, projekcje z komiksowymi dymkami, chińskie cienie, żywy ogień i szalone tempo. Czasem akcja zwalnia, czasem przyśpiesza, najczęściej jednak jest esencją sensu. Tak jak w