Teatr Pieśń Kozła jest teatrem poszukującym oryginalnego języka, opierającego się na aktorskim ruchu i pracy z głosem, nierozerwalnie ze sobą powiązanymi. Inspiracje czerpie z dawnej kultury bałkańskiej, bo w niej dominuje pierwiastek dionizyjski, który sprawia, że mimo upływu wieków tę kulturę wciąż ożywia niezwykła energia - o wrocławskiej grupie pisze Magdalena Gołaczyńska w Odrze.

Pieśń i wyłoniony z niej żywiołowy ruch stanowią podstawowe tworzywa teatralne, którymi posługuje się wrocławski zespół Grzegorza Brala. Kreują one czas i przestrzeń spektaklu, budują wewnętrzną dramaturgię zdarzeń i określają poszczególne postaci teatralne. Pieśń tworzy się na żywo, przy akompaniamencie tradycyjnych instrumentów, bez wsparcia nowoczesnej techniki. Teatr Pieśń Kozła przynależy do nurtu określanego na świecie jako teatr ekspresji fizycznej, w którym znaczenie wypowiadanego czy wyśpiewywanego słowa, a także konstrukcja fabularna nie są najważniejsze. Sami twórcy wolą określać się "teatrem metafory poetyckiej". Teatr Pieśń Kozła został założony w 1996 roku przez Grzegorza Brala i Annę Zubrzycką. Nawiązują oni do tradycji laboratoriów teatralnych XX wieku, zwłaszcza do poszukiwań studyjnych Wsiewoloda Meyerholda, w których prace nad spektaklem mają charakter długotrwałych systematycznych eksperymentów, służ�