Wystawienie jakiejkolwiek ope­ry Wagnera, to przedsięwzięcie nie lada, którego podejmować się mogą jedynie teatry opero­we, rozporządzające zarówno wielkimi możliwościami w zakre­sie oprawy scenicznej (rozmiary sceny, dekoracje, kostiumy), jak też na bardzo wysokim poziomie stojącym zespołem wykonawczym. Z drugiej znów strony działalność twórcza Wagnera ode­grała w dziejach muzyki rolę tak doniosłą, że trudno wy­obrazić sobie teatr operowy, który by dążąc do wszechstron­ności repertuaru nie miał w swym programie choć jednego z dzieł Wagnera; nie jest też dobra sytuacja miłośnika mu­zyki operowej, który nie ma możności poznania choć jedne­go z dzieł Wagnera bezpośre­dnio ze sceny. Jednak ten tak ważny etap rozwoju opery i dramatu mu­zycznego na przestrzeni minio­nego ćwierćwiecza, zupełnie prawie nie był reprezentowany w repertuarze polskich teatrów. W ostatnich dopiero latach po­częto śmielej przełamywać na­rosłe uprze