Marek {#os#36148}Pruchniewski{/#}, drama­turg mieszkający w Krosinku pod Poznaniem, w połowie lat 90. słu­chał opowieści swoich przyjaciół, którzy wrócili właśnie z pielgrzym­ki do sanktuariów Europy. Takie pielgrzymko-wycieczki, w których obok wiernych uczestniczyli rów­nież amatorzy taniej turystyki, by­ły wtedy popularnym sposobem zwiedzania krajów zachodnich. Znajomi wspominali wielo­dniową, męczącą podróż, przystan­ki na msze i modlitwy, noclegi w spartańskich warunkach i psują­cy się nieustannie autokar. Nagle w autobusie wypełnionym pielgrzy­mami Pruchniewski zobaczył me­taforę współczesnej Polski. Polski wierzących i udających wiarę, świę­tych i świeckich, którzy razem ja­dą przez Europę, wioząc garb swo­jej przeszłości. Pruchniewski, który debiutował w końcu lat 80. sztuką "Paryż", na­grodzoną w konkursie warszawskie­go teatru Ateneum, w początkach następnej dekady stał się znany ja­ko autor dwóch sztuk -