Katowicki "Hamlet" jest dru­gą realizacją tego szekspirowskiego dramatu podjętą przez Romana Zawistow­skiego. Pierwszą był - oczy­wiście - głośny "Hamlet" krakow­ski z 1956 r z Herdegenem i Gryglaszewską. Był to "Hamlet" prężny i dynamiczny, zbuntowany przeciw wszelkim nieprawościom Elzynoru. Silny, bezkompromisowy, odważny stał się doskonałym wyrazicielem swego czasu nie sprzyjającego ani skomplikowanym dramatom jaźni, ani nazbyt wnikliwym roztrząsaniom moralnym. Wyrażał się w dzia­łaniu i - tylko w działaniu. To mi­mowolne "upolitycznienie" Ham­leta przez reżysera, nadanie mu owej dynamiki, okazało się posunięciem nader trafnym. Znakomicie zestrajało spektakl z oczekiwaniami wido­wni, z jej niepokojem i skalą za­interesowań. Zawistowski trafił w sedno. Z najciekawszego dramatu li­teratury światowej stworzył przed­stawienie głęboko współczesne, czer­piące swoje soki z nerwowego ryt­mu epoki, z przewalających się właśnie dookoln