Przedwczorajszy spektakl telewizyjny "TO, CO NAJ­PIĘKNIEJSZE" MARIANA HEMARA to reżyserii Andrze­ja Łapickiego, w realizacji telewizyjnej Anny Minkiewicz, w scenografii Marka Lewandowskiego i z tekstem "śpie­wanej narracji" Wojciecha Młynarskiego, z muzyką pio­senki Jerzego Derfla jest wy­darzeniem artystycznym, fe­nomenem, zjawiskiem o nie­powtarzalnej głębi i pięknie. Nim zatłuką ten spektakl ró­żni mądrale podkreślmy, że to widowisko wg Hemara wy­starczy za najlepsze lekcje języka polskiego, wymowy pol­skiej, pozwala bowiem obcować z poezją narodową, z nie­łatwymi dziejami naszej kul­tury, przez robotę aktorską najwyższego lotu! Lechoń na­pisał w emigracyjnym dzien­niku 5 maja 1950 roku "Nie doceniona, nie zrozumiana, przez Polaków pogardzona od­rębność literatury polskiej jej ludzkość - bez przykładu gdziekolwiek indziej... Fran­cuzi, Anglicy, Niemcy - al­bo obserwują, albo ironizu­ją, Rosjanie - chcieliby nie­ba na ziemi, a sko