Właśnie tym jednym słowem można określić cały wczorajszy wieczór baletowy ,,Mozart a piacere" przedstawiony na scenie Teatru Wielkiego przez Polski Teatr Tańca - Ewy Wycichowskiej. W najczystszej formie - peł­nej elegancji, jakże stylowej - zaprezentował rozumienie muzyki Mozarta choreograf Emil Wesołowski. W jego układach poznański zespół błyszczał dawno tu nie widzianą harmonią gestu z frazą melodyczną, płynnością ru­chu, cudowną lekkością, która czyni balet niepojętą w swoich technicznych szczegółach sztuką dla widza. Tu też mogliśmy oklaskiwać kunszt solistów Marioli Lebidy, Renaty Gorczak, Krzyszto­fa Bródka i Waldemara Staszewskiego, Druga część spektaklu - w uk­ładach Ewy Wycichowskiej - była udaną próbą zderzenia klasycz­nego baletu z nowoczesnym ro­zumieniem ekspresji tanecznej. Znalazło to wyraz również w od­rębnych środkach plastycznych, sposobie istnienia na scenie. Op­rócz już wymienionych artystów ogromny a