Georg Büchner należy do tych kilkunastu pisarzy, którzy pozostali w literaturze jako ge­nialni lub co najmniej niezwykle utalentowani młodzieńcy z urwa­ną, nie zrealizowaną przyszłością. Tej przyszłości stawały na prze­szkodzie albo nagle zapadnięcie na niemoc twórczą albo - śmierć. Büchner umarł w 1837, kiedy miał 24 lata. Dwa dramaty: "Śmierć Dantona" i "Woyzeck", niedokończone opowiadanie "Lenz" zapewniły mu - przy wszystkich swych niedoskonałościach - trwałe miejsce w literaturze niemieckiej. W dodatku był pisarzem rewolucyj­nym jak mało kto wśród jego współczesnych, rewolucyjnym nie tylko w pisaniu ale 1 w działa­niu. Organizator buntu przeciw absolutyzmowi musiał uciekać z rodzimej Hesji za granicę przed prześladowaniami policji. Büchner napisał też na rok przed śmiercią na konkurs pew­nego wydawnictwa komedię "LE­ONCE I LENA". Jest to utwór delikatny, lekko ironiczny, żartu­jący z romantycznej pozy mówie­nia poetyzujący