Premiera opery Benjamina Brittena "Peter Grimes", którą Opera i Filharmonia Bałtycka zaprezentowała na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej w warszawie, stała się wydarzeniem kulturalnym na dużą skalę. Jest to bowiem pierwsza nowoczesna opera, jaką wystawiono w Polsce, a pod względem realizacji spektaklu, ekspresywności jego oblicza - chyba jedna z najlepszych, jakie oglądaliśmy na scenie Teatru Wielkiego w Gdańsku.

Co składa się na nowoczesność? Przede wszystkim samo spojrzenie Beniamina Brittena na operę. Konflikt libretta nie stanowi tu jedynie pretekstu do muzyki, ale zostaje właśnie dzięki muzyce wysunięty na pierwszy plan. Britten unika momentów popisowych. Śpiewak w jego operze musi być jednocześnie doskonałym aktorem i dopiero całość utworu mówi o jego wartości. Britten rezygnuje z uwertury, wprowadza natomiast między poszczególnymi scenami interludia, które same już stanowią klejnociki muzyczne. Polifonia jest tu śmiała, niekiedy zaskakująca. Kiedy przed premierą rozmawiałem z dyrektorem artystycznym opery, który sprawuje w tym spektaklu kierownictwo muzyczne - znanym dyrygentem polskim dr Zygmuntem Latoszewskim, muzyk wyraził obawy co do tego, jak przyjmie polski widz i słuchacz operowy, przyzwyczajony bądź co bądź do klasyki - nowatorstwo Brittena. Obawy okazały się płonne i to już przemawia na korzyść widza. Rozmawiałem zresztą w dniu premie