To, co zrozumiałem, jest piękne; przypuszczam, że to, czego nie zrozumiałem, jest również piękne (SOKRATES) Dalszym ciągiem tej myśli, którą skierował Sokrates do Eurypidesa, po przeczytaniu tekstu Heraklita, jest przypuszczenie, że do zgłębienia jego myśli trzeba byłoby "nurka delfjskiego". Tak, jak do zgłębienia całego piękna "Peryklesa" potrzeba wyobraźni i wrażliwości efebosa, który nurkuje w morzu i wydobywa zeń muszlę. Słyszy w niej śpiew i tajemniczą historię. Śni o miłości, która musi być poddana próbom męstwa. Nie są to próby łatwe, gdyż losem bohatera kieruje Neptun. Utwór Szekspira odwołuje się do mitologii greckiej. Stąd biorą się przesłania o "losie" człowieka. W równym stopniu zakotwiczony jest w rycerskiej mitologii średniowiecza, z jej szczególną filozofią "honoru". Ale ani Szekspir, ani Tomaszewski nie traktują tych odniesień zbyt dosłownie. Perykles nie ma nic wspólnego ze znanym twórcą wspaniałości Ate