Teatr im. Jaracza w Łodzi (scena Teatru 7.15): PARADY Jana Potockiego. Przekład: Józef Modrzejewski. Inscenizacja i reżyseria: Ewa Bonacka, scenografia: Władysław Daszewski muzyka: Witold Rudziński, układ pantomim: Witold Borkowski, układ pojedynków: Bronisław Borowski. Premiera dn. 6 grudnia 1968 r.

Odkrycie literackie, jakim była publikacja "Parad" Potockiego w "Dialogu" przed niespełna 11 laty, potwierdziła ich inscenizacja w Teatrze Dramatycznym m. st. Warszawy w listopadzie 1958 r. - dzieło Ewy Bonackiej, Władysława Daszewskiego i Witolda Borkowskiego. Z tego odkrycia jednak teatr polski - jak dotąd - korzysta dosyć nieśmiało. W ciągu 10 lat, jakie minęły od warszawskiej premiery, kilka zaledwie teatrów pokusiło się o wystawienie miniaturek autora "Rękopisu znalezionego w Saragossie"; większość wolała zrezygnować w słusznym przekonaniu, że "Parady" nie są łatwe ani dla widza, ani dla aktora. Wyrafinowane pod względem literackim klejnociki persyflażu i parodii wymagają od wykonawców - poza talentem - wszechstronnych umiejętności. Arcydziełko, jakim było warszawskie przedstawienie "Parad", doskonałość swą w niemałym stopniu zawdzięczało wykonawcom. Można też dziś już zaryzykować twierdzenie, że indywidualności i dyspozycje aktorsk