Widowisko Jerzego {#os#1241}Grzegorzewskiego{/#} z muzyką Sta­nisława {#os#969}Radwana{/#}, grane przez zespół warszawskie­go Teatru Ateneum, opiera się wprawdzie na fragmentach tek­stu XV epizodu "Ulissesa" Joyce'a, ale śledzenie jego związkówz "Ulissesem" jako dziełem literatury, ze­stawienie jego swoistej dyscypliny artystycznej z dyscypliną intelektu­alną i pisarską Joyce'a, i w ogóle ocenianie go w tych perspektywach niewiele ma sensu. Omawia się u nas "Bloomusalem" tak, jakby to była zwykła adaptacja, pełna tylko ciekawych i pięknych pomysłów inscenizacyjno-reżyserskich, do któ­rych należy też rozszerzenie terenu gry właściwie na cały teatr ze scho­dami, foyer i garderobami, a nawet - w finale - z fragmentem ulicy przed teatrem. Tymczasem "Bloomusalem" stanowi zjawisko zupełnie autonomiczne, co jest rzeczą tak oczywistą, że aż dziw, iż nikt tego nie zauważył, bo to przede wszyst­kim uderza już od momentu wejścia do teatru. Widać natyc