W sylwestrowy wieczór 1955, w nie istniejącym dziś Teatrze Satyry w Poznaniu, odbyła się prapremiera komedii "pozornie cynicznej" Artura Marii Swinarskiego "Achilles i panny". Rzecz napisana tuż po wojnie doczekała się scenicznej realizacji dopiero w dziesięć lat później. Obawiano się widocznie pikanterii, która - choć przesłonięta woalką poezji - była zapewne zbyt śmiała na owe purytańskie czasy. Powodzenie przeszło wszelkie oczekiwania: ponad dwieście przedstawień przy bitych kompletach, sześćdziesiąt tysięcy widzów! Był to jeden z większych sukcesów frekwencyjnych na poznańskich scenach po wojnie. Także realizatorzy spektaklu. a zwłaszcza reżyser Jan Perz, mieli powody do satysfakcji. Rzadko kiedy zaistniała /taka zgodność pomiędzy gustem publiczności i krytyki; podkreślano niemal jednogłośnie znakomity dowcip, kabaretową inwencję oraz dużą kulturę wykonawstwa. W jakiś czas później zdecydowała się na wystawienie komedii Swinar