"Pan Lemercier gra Don Kichota" oparta jest na kanwie "Krzeseł" Ionesco i frag­mentów "Don Kichota" Cervantesa. Ale Witold Zatorski, autor scenariusza i reżyser przedsta­wienia, nie powtórzył niestety swego sukcesu aktorskiego i reżyserskiego, zdobytego w tym sa­mym teatrze sceniczną adaptacją "Kubusia Fatalisty" Diderota. Ma to być rzecz o ludzkiej nigdy nie spełnionej tęsknocie do pełnego wypowiedzenia się, szczególnie dojmującej u ludzi starych, od­chodzących. Postaci Starego i Starej z "Krze­seł" zastąpił Zatorski postacią stare­go paryskiego księgarza Pana Lemercier, który wraz z żoną Semiramidą odgrywa dla fikcyjnych znakomitych gości fragmenty "Don Kichota": on jest rycerzem smutnego oblicza a jego żona gra wiernego giermka Sancho Pansę. Oboje posługują się kukłami ("teatr lalki i aktora"). Pan Lemercier często jednak odrzuca ku­kłę Don Kichota i sam się nim staje. Klarowność scenariusza i przedstawienia w jego partii "Krzeseł" zac