"Przechowajcie ten pamiętnik. Wierzę, wierzę w dobroć człowieka". Końcowe słowa pamiętnika czternasto­letniej bohaterki - żydowskiej dziew­czynki o niezwykłej inteligencji - głę­boko zapadają w serce w czasie lektury sztuki "Pamiętnik Anny Frank". Są to słowa nieszczęśliwego dziecka, w których zawarta jest pełna wiara w człowieka. Brzmią one tym tragiczniej. Sztukę napisali Frances Goodrich i Al­bert Hackett w oparciu o autentyczny pamiętnik Anny Frank. Na strychu han­dlowego domu w Amsterdamie ukrywają się dwie rodziny żydowskie. Odcięte od świata, nie mając często żadnych wieści politycznych czekają na wyzwolenie. Na­rażone na ciągłe niebezpieczeństwo trwa­ją tak przez długie miesiące w lęku przed każdym głośniejszym stuknięciem, które mogłoby zdradzić ich obecność. Przeszło dwa lata trwa oczekiwanie na koniec, który ma przynieść wyzwolenie lub za­gładę. W tych trudnych, pełnych nerwo­wego napięcia dniach wyz