Twórczość literacka Heinera Mullera jest silnie osadzona w hi­storii XX wieku - zawieszona między dwoma totalitaryzmami, w których przyszło żyć autorowi. Wyostrzony zmysł krytyczny, za­angażowana, ale i dialektyczna postawa, były dla niemieckiego pisarza przekleństwem. Z prze­konaniem współtworzył literaturę socrealistyczną, kiedy jechał w te­ren, by zebrać materiały do pisania. Stawiał jednak niewygodne pyta­nia, przez co jego teksty trafiały na indeks. Ideowy socjalista (zresztą od pokoleń), nieustannie podpadał w konflikt z władzą Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Z dru­giej strony był uważany za jej pupi­la i bojkotowany w kręgu Berliner Ensemble, o którego akceptacji i uznaniu przez całe życie marzył. Rozdarty, zawieszony w próżni, za wszelką cenę pragnął jednak rozgłosu. Po trosze z tego właśnie powodu zajął się opracowywaniem tekstów antycznych, co w istocie przyniosło mu pierwsze większe sukcesy na Zachodzie. Jego teks