Jan Szczepański, socjolog, twierdzi, że skatalogowano 29 wariantów zachowań ludzkich, poza które nawet najbardziej pomysłowi bliźni wyjść nie są w siłach. Literatura tedy, opisująca zachowania nasze, skazana jest na ograniczoną ilość tematów. Ogranicza się także sama w zależności od czasu i miejsca albo ogranicza ją dodatkowo czas i miejsce. W tej sytuacji cykliczne nawoływania tzw. krytyki literackiej o wzbogacenie literatury, wymyślanie przez nią (krytykę) "arcydzieła nie napisanego" jest wielorako skażone: nieszczerością, poszukiwaniem alibi dla samej krytyki (która lubi być "postulatywna"), poszukiwaniem winnych ubóstwa literatury - poza literaturą. Literatura w tym ujęciu przerasta w jakość samą w sobie i samą dla siebie. Nie jest to nowe, ale skoro obracamy się w dwudziestu dziewięciu wariantach zachowań - musimy przyjąć z góry, że każdy czas odkrywa dla siebie na nowo wszystko to, co odkrywały dla siebie kolejno wszelkie czasy poprz