Zwykły dziecinny pokój, kilka zabawek, anonimowa niania i oczywiście Muppeciątka. Któż z nas nie pamięta niewiarygodnych przygód, jakie przeżywały mając do dyspozycji jedynie otaczającą ich (nudną, ale jednocześnie jakże inspirującą) rzeczywistość i odrobinę wyobraźni? W niedzielne wieczory potrafiły nas porwać w krainę magii, gdzie krzesło staje się samolotem, wiaderko hełmem a lizak berłem, krainę, gdzie wszystko jest możliwe... Życie Oskara i Ruth - tytułowych bohaterów sztuki śląskiego dramaturga Ingmara Villquista - wypełnia taka właśnie zabawa. Wykorzystując dwa krzesła, durszlak, miednicę, rurę od odkurzacza, spryskiwacz do roślin wyczarowują sobie inną rzeczywistość, przenoszą się do świata, w którym każde z nich może być tym, kim zawsze chciało być. Odgrywanie wyimaginowanych sytuacji pełni tu funkcję kompensacyjną. Tytułowe małżeństwo zachowuje się jak małe dzieci: ciągle grymaszą, wymuszają na sobie pewne