Wystawienie przez Szyfmana utworu, który na­pisany został przed dwoma i pół tysiącami lat, było czynem bezsprzecznie odważnym. Nasza dzi­siejsza publiczność w dużej swej części ustosun­kowuje się raczej niechętnie do tego rodzaju tea­tru, a krytyka teatralna, niestety, dość często ule­ga wpływowi publiczności. Niedawno właśnie mie­liśmy dowód, jak przystosowują się do gustów pu­bliczki nawet ludzie tego gatunku, co Schiller, przereklamowana wprawdzie, ale niewątpliwie wy­bitna postać we współczesnym polskim życiu tea­tralnym. Z czym Schiller przyjechał do Warsza­wy po blisko rocznej pracy w Łodzi, co miał tak bardzo znowu specjalnego do pokazania warszaw­skiej publiczności, w którą sam wcale nie po są­siedzku wmawiał, że praca Teatru Polskiego w Warszawie, będącego bez wątpienia najwybitniej­szym teatrem w kraju, spada od premiery do pre­miery coraz to niżej? Rzeczywiście, przyjechał z ze­społem, który przewozić trzeba by�