Plusy: 1. Wędrówka głównego bohatera, Moritza Novaka, z domu do kabaretu - to osnowa, na której Łukasz Czuj zbudował sceniczny świat. Wędrówka przez opary absurdu, miejsca, w których czas biegnie wstecz, z zegara raz po raz wyskakuje kukając lub kracząc Helga Rauch albo Moritz Novak. To wędrówka w przestrzeni - odrealnionej przez dekoracje zbudowane z pochyłych podestów - która jest domem Novaka, ulicą, kabaretem, ale i morzem, kościołem, miejscem zbrodni, w końcu teatrem, z którego wraz z żoną wychodzi zmęczony bohater. 2. Scena pulsuje ruchem, kolorami, tańcem i muzyką. Istny tingel-tangel przyprawiony czarnym humorem, dadaistyczno-surrealistycznym potraktowaniem rzeczywistości teatralnej, pur-nonsensem. 3. Wątek Bractwa Jedenastu Katów (których notabene w spektaklu jest pięciu), wyciągających w nocy z łóżka zaskoczonego Novaka, zgrabnie komponuje się (szczególnie w pierwszej części) z rzeczywistością kabaretu, nocnego życia ulicy