Michał Zadara, reżyser, scenarzysta, autor instalacji video, twórca dość zdolny, przekorny i bardzo niepokorny, swoje sce­niczne dzieła produkuje niemal taśmowo. Nic więc dziwnego, że niektórzy z kryty­ków nazywają go artystycznym stacha­nowcem. Zadara, mając na swoim koncie wiele bardzo kontrowersyjnych insceniza­cji teatralnych, sięgnął po raz pierwszy po operę. To "Oresteia" Iannisa Xenakisa, której libretto powstało w oparciu o tekst Ajschylosa. Zadara nie byłby sobą, gdyby tego wszystkiego nie wywrócił do góry no­gami. Zamiast Aten mamy Polskę powo­jenną, współczesną. Na operowym plaka­cie umieszczona jako dziecko została mat­ka reżysera na tle zburzonej Warszawy. Zadara założył sobie opowiedzenie pol­skiej, nie greckiej historii. Nawiązując do ateńskiej demokracji, chce opowiedzieć o źródłach polskiej politycznej tożsamo­ści. - Nasz cały system prawa - mówi re­żyser - oparty jest na zasadzie, którą sfor­mułowali Ateń