Teatr stara się nam wszelkimi sposobami rozjaśnić to smutne lato, dając ostatnio komedie po komedii - muzyczną po niemuzycznej. Pozostałe na placu Zespoły Teatru Aktora pod kier. W. Wojteckiego, Teatru Nowości pod kier. S. Belskiego i Teatru Komedii Muzycznej pod kier. Z. Rewkowskiego podają sobie raz po raz dłonie, bądź to dzieląc się siłami aktorskimi, bądź to znów - jak teraz - przejmując niejako, od siebie wątki sceniczne. Bo oto - po "Podróży do Wenecji" wystawionej przez Teatr Aktora, ukazała się w Teatrze Komedii Muzycznej operetka pt. "Podróż poślubna". Obie sztuki mają bardzo podobne tematy, zupełnie inaczej pokazane na scenie, i - rzecz paradoksalna - obie mają raczej budujące założenie, zdążające do tworzenia dobranych par małżeńskich, bez naruszania podstawowych zasad moralności i bez zbytnich nieformalności z punktu widzenia stanu cywilnego. Po ujrzeniu "Podróży poślubnej" S. Tischa z muz. K. de Friesa (dwóch wiedeńczyków,