W kierunku uwypuk­lenia indywidual­ności na tle zespo­lonego tłumu poszedł Ryszard {#os#1312}Major{/#}, twórca całego Gombrowiczowskiego tryp­tyku na gdańskiej scenie (przypominam "Iwoną, księżniczkę Burgunda" i "Ślub"). Major całość roz­grywa na szerokim planie scen zbiorowych, zarówno choreograficznie jak i ak­torsko i wokalnie poprowadzonych z ogromną pomy­słowością. Ale na tle "grupy pańskiej" i "lokajskiej" wyraziście zaznacza protagonistów, wśród których prym wiodą znudzony ży­ciem birbant Szarm (Florian {#os#1002}Staniewski{/#}) i je­go lustrzane odbicie Firulet (Zbigniew {#os#975}Olszewski{/#}). Obaj sprawni i dowcipni, dobrze śpiewający odtwarzają iście gombrowiczowski duet. Księżna {#os#970}Bogackiej{/#} ostro przerysowana w sylwetce i głosie zachwyca ogromną dyscypliną aktorską, Jerzy {#os#941}Łapiński{/#} dobrze chyba czujący się w grotesce, po­trafi w sposób dowcipny zagrać nawet lampę. Postaci wyrazistych jest w prze