EN

2.04.2004 Wersja do druku

Operetka

Światowe procesy rewolucyjne Witold Gombrowicz sprowadził w swojej sztuce, przewrotnie, do konfliktu interesów arystokracji i... lokajstwa. "W operetce postacie muszą być operetkowe, akcja operetkowa, mity operetkowe, a ja usiłowałem władować w nią za dużo. Dopiero więc, gdym te treści zawarł w metaforach ściśle operetkowych jak strój, rewia mód, wszystko składnie mi się zamknęło - pisał Gombrowicz w 1969 r. - Ludzkość traci swoje najpiękniejsze wierzenia, swoje najukochańsze kostiumy. Ani Bóg, ani ideały; nawet rewolucja ginie. Wszystko zmierza ku czarnej trumnie! I wówczas z trumny wynurza się młoda nagość ludzka, wieczna radość naszej wiecznej młodości". Świat ratuje niewinność nagości. Przebranie (mundur!) pęta człowieka, narzuca formę, skłania do zachowań niezgodnych z naturą. Jerzy Grzegorzewski w rok po premierze swej inscenizacji w Teatrze Narodowym (2000) przeniósł ją do telewizji. Zawężone pola widzenia do małego ekranu z

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Operetka

Źródło:

Materiał nadesłany

Rzeczpospolita Nr 79

Autor:

Janusz R. Kowalczyk

Data:

02.04.2004

Realizacje repertuarowe