To kolejny po "Ślubie" dramat Witolda Gombrowicza, który Jerzy Grzegorzewski wystawił w Teatrze Narodowym w Warszawie. Premiera miała miejsce w ubiegłym sezonie na małej scenie teatru i spotkała się z chłodnym przyjęciem. Gombrowicz w swoim dramacie parodiuje sztuczny świat operetki, krainę cygańskich baronów, zabójczych amantów i szampana, który tryska z każdego otworu. Ale obok gry z konwencją operetki podejmuje inny temat: historii XX wieku. Podczas balu, zorganizowanego przez Fiora, paryskiego dyktatora mody część gości występuje w nazistowskich mundurach. Odchodzą strusie pióra, fraki i meloniki, nadchodzi moda na uniformy, moda XX wieku i o tej wielkiej przemianie mówi zastosowana przez Gombrowicza kostiumowa metafora. Grzegorzewski ciekawie przedstawił warstwę operetkowej parodii, zdawkowo potraktował natomiast temat historii. Opis balu, na którym pojawiają się mundury, w jego spektaklu czytany jest na głos z książki przez aktora i tylko odg