Utwory operowe Zygmunta Krauzego są silnie naznaczone teatrem. To muzyka teatralna, uzupełnienie spektaklu, dźwiękowa interpretacja tekstu, tło emocjonalne. Jako taka, muzyka Krauzego operuje wyrazistymi, konwencjonalnymi gestami dźwiękowymi, symbolami, które widz może bez trudu rozpoznać i skojarzyć z daną treścią. Służą temu przede wszystkim takie środki artystyczne, jak stylizacja, ilustracja i budowanie nastroju. Tak też dzieje się w Pułapce według dramatu Tadeusza Różewicza, najnowszej operze Krauzego, piątej w jego dorobku, która premierę miała w Operze Wrocławskiej. Oś stanowi skrócony (z wyczuciem) dramat Tadeusza Różewicza, wybitnego poety, dramaturga mieszkającego od 1968 roku we Wrocławiu. Twórczość Różewicza jest bardzo pojemna, łączy doświadczenia wojenne z awangardową poetyką, a w ostatnich latach z elementami pop-artu, recyklingu. Teksty Różewicza pozbawione są sentymentalizmu, nostalgii, w zamian oferują czytelnikowi s