"Via Sancta" w reż. Ryszarda Peryta w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Pisze Katarzyna K. Gardzina w Życiu Warszawy.

Twór, który w poniedziałek i wtorek zaprezentowano w Teatrze Wielkim, więcej miał wspólnego z oratorium niż z operą. Nawet "ubogą" - jak ją nazywa twórca przedstawienia Ryszard Peryt. Nie zawiódł, co prawda, element podstawowy w każdym dziele stricte operowym, czyli muzyka. Jazzowe, trochę oniryczne motywy autorstwa Włodka Pawlika, w większości sprawdziłyby się doskonale jako sprawnie napisana muzyka ilustracyjna. Tak też było w momentach, kiedy te, brzmiące jak swobodne improwizacje, brzmienia tria z samym Pawlikiem za fortepianem towarzyszyły recytacjom Krzysztofa Kolbergera i Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej w pierwszym akcie. Bardzo dobre, pomysłowe i tworzące odpowiedni nastrój było połączenie ich z gregoriańskimi śpiewami chóru w akcie III. W środku znalazł się jednak... gniot w postaci minioratorium na dwa głosy (Elżbieta Wróblewska - mezzosopran i Adam Kruszewski - baryton), chór kameralny i orkiestrę smyczkową. Coś między dzieła