Już na długo przed polską prapremierą opery "Czarna mas­ka" Krzysztofa Pendereckiego, wiadomo było, iż zakończy się ona sukcesem. Zresztą sam mistrz wypowiedział się w prasie, otwarcie i szczerze, że nie pisze złych utworów. I rzeczywiście "Czarna maska" okazała się dziełem z pewnością znaczącym, z rzędu tych nie­licznych, które mogą przejść do historii muzyki XX wieku. Peł­na rozmachu, a zarazem mate­matycznej ścisłości konstrukcja tej opery, jej oryginalność brzmienia, wyrafinowane po­łączenie całego arsenału efek­tów dźwiękowych odkrywanych latami przez Pendereckiego - oto co przesądza o wartości ut­woru. Uważają niektórzy, że "Czar­na maska" razi swoją ilustracyjnością ale nie na tyle mocno, aby mogło to podważyć ran­gę dzieła. Jeśli już mówić o niedostatkach, to raczej zawiera­ją się one w tym, iż ta spekulatywna muzyka niesie w so­bie zbyt mało piękna. Jej intelektualizm wyznacza bowiem skalę, poza któr�