Jesteśmy pokoleniem, które zostało obdarowane kimś niezwykłym i nieprawdopodobnym, kimś o wymiarze mistycznym, którego tak naprawdę nie jesteśmy w stanie w pełni pojąć. Mam takie poczucie, że przyzwyczailiśmy się przez te lata, że Jan Paweł II jest constansem, zjawiskiem stałym i nieprzemijającym. Teraz Jego śmierć nami wstrząsa, jego odejście powoduje nieprawdopodobną otchłań. Będzie nam trudno ją wypełnić, nawet jeśli On był jeden, a nas jest tak wielu. Jego śmierć nas otrzeźwia. A jest się o co lękać, nie tylko o to, co się dzieje na świecie, w naszym kraju, ale i z nami samymi. Ale mistyka Papieża jest tak ogromna, że wykracza poza życie, śmierć, i w swym wymiarze cały czas będzie w każdym z nas. Teraz powinniśmy realizować wszystko to, czego nas nauczył, na co zwracał nam uwagę w naszych relacjach z każdym człowiekiem. Miłość. Prawdę. Reszta zbuduje się sama