Stary Teatr im. Modrzejewskiej w Krakowie: DYBUK na motywach sztuki Szymona An-skiego napisał Ernest Bryll. Adaptacja, inscenizacja i reżyseria: Andrzej Wajda, dekoracje i kostiumy: Krystyna Zachwatowicz, muzyka: Zygmunt Konieczny. Prapremiera 12 III 1988

Najpierw rozjaśnia się część przestrzeni w głębi sceny. Prostokątny kadr przesłonięty siatką tiulową ukazuje fragment żydowskiego cmentarza - kirkutu. Kamienne tablice nagrobne poprzechylane są w różne strony, przez nikogo nie uprzątane liście zaścielają płyty grobowców, tu i ówdzie wali się kawał odłupanego piaskowca. Na nagrobkach rozsiadły się gawrony. Jest to cmentarz opuszczony, tak jak tyle innych żydowskich cmentarzy w Polsce, dziś już tylko pomników przypominających o narodzie, który tu kiedyś żył i którego śmierć przetrwały. Spomiędzy nagrobnych tablic wyłania się sylwetka Meszułacha - posłańca, którego szczególna rola w akcji Dybuka, napisanego przez Szymona An-skiego klasycznego dzieła w języku jidysz, niedwuznacznie wskazuje na jego funkcję pośrednika pomiędzy duchowym światem zmarłych i światem żywych (Meszułach - Jerzy Trela). Wyjaśnijmy najpierw, kim lub raczej czym jest ów tytułowy dybuk. Ernest Bryll, któ