„Wchodzi Duch” to autorski spektakl, zaprojektowany przez reżyserkę Weronikę Szczawińską i dramaturga Piotra Wawra jr oraz aktorki i aktorów olsztyńskiego Teatru, który powstał jako koprodukcja Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.
fot. mat. teatru
Punktem wyjścia dla twórczyń i twórców stał się pierwszy akt „Hamleta” Shakespeare’a, w którym dwukrotnie pojawia się Duch ojca. Nie jest to jednak klasyczna interpretacja – to eksperyment teatralny balansujący między poezją a popkulturą, osobistym wyznaniem a wspólnotowym doświadczeniem.
„Wchodzi Duch” bierze na warsztat temat dziedziczenia, konfrontacji z przeszłością i wpływu autorytetów – zwłaszcza ojcowskich – na nasze życie i tożsamość. Twórcy nie szukają winnych, lecz starają się zrozumieć wewnętrzne mechanizmy, które kształtują nasze działania i emocje.
Kim są duchy, które nosimy w sobie? Jak nas nawiedzają, jak przejmują nad nami kontrolę – i jak się z nimi skonfrontować? Weronika Szczawińska mówi o swoich bohaterach jako o „Hamlecikach” – postaciach z ograniczoną, ale wypracowywaną podmiotowością, które zadają pytania: czy mówią własnym głosem, czy też przemawiają przez nie odziedziczone echa przeszłości?
– „Duchy, które wypuszczamy na scenę, nie są bytem metafizycznym. To znajome figury autorytetu, które nosimy w sobie. Zatrzymujemy się w momencie spotkania z duchem i analizujemy, co ono w nas uruchamia” – mówi reżyserka. – „Hamlet w dramacie jest bardzo samotny. Nam zależało, by z tej samotności i tragiczności wspólnie się wyzwolić” – dodaje.
Scenografka i kostiumografka Marta Szypulska podkreśla: – „Nasza scenografia to zabawa – aktorzy i przestrzeń są duchami. Użyliśmy domowych tkanin: prześcieradeł, firanek, obrusów. Wszystko przypomina dziecięcą zabawę w bazę, a jednocześnie sugeruje, że jesteśmy na zamku. Duchy nie muszą być straszne – mogą być rozbrajająco znajome”.
„Wchodzi Duch” łączy różne porządki i konwencje: klasyczny dramat szekspirowski, dziecięcą zabawę w duchy, popkulturę oraz współczesny teatr dokumentalny i improwizowany. To spektakl, który nie daje prostych odpowiedzi, ale zaprasza do wspólnego myślenia – z dystansem, humorem i świadomością emocjonalnego dziedzictwa.
To pierwsza wspólna koprodukcja Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, eksploatacja spektaklu planowana jest po premierze w obu teatrach – z jedną obsadą, dwiema ekipami technicznymi, wspólną promocją.
koncepcja, scenariusz i dramaturgia: Weronika Szczawińska, Piotr Wawer jr
reżyseria: Weronika Szczawińska
scenografia, kostiumy: Marta Szypulska
muzyka: Aleksandra Gryka
reżyseria świateł: Monika Stolarska
inspicjentka, suflerka: Magdalena Kunikowska-Zedlewska
W OBSADZIE:
Milena Gauer | Agnieszka Giza-Gradowska | Marta Markowicz | Marcin Kiszluk | Wojciech Rydzio | Piotr Wawer jr (gościnnie)
OLSZTYŃSKA PREMIERA: 30 MAJA 2025 | SCENA MARGINES
GDAŃSKA PREMIERA: 2 SIERPNIA 2025 | GDAŃSKI TEATR SZEKSPIROWSKI
Koprodukcja Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.
