W październiku na Dużej Scenie zagramy nasze największe frekwencyjne przeboje - inspirowaną przeczytanym przez lekko licząc siedem milionów naszych rodaków podręczniku Michaliny Wisłockiej „Sztukę kochania Polaków” w reżyserii Joanny Drozdy, która z humorem i dystansem opisuje nasze łóżkowe zwyczaje i przywary.
fot. mat. teatru
Brawurowe przedstawienie nie jest wolne od głębszych podtekstów, bo dzięki niemu możemy przejrzeć się w krzywym zwierciadle i stwierdzić, że znów z samych siebie się śmiejemy. W roli Sztuki Kochania występuje Barbara Prokopowicz.
Zapraszamy też na znakomitą farsę „Seks, miłość i podatki” wyreżyserowaną przez speca od tego gatunku Tomasza Dutkiewicza. Dwóch przyjaciół i współlokatorów, Jon oraz Leslie, jest związanych z tą samą dziewczyną - Kate. Pierwszy jest jej narzeczonym, a drugi kochankiem. Obaj ledwo wiążą koniec z końcem. Żeby trochę zaoszczędzić Jon, w tajemnicy przed Lesliem, składa za nich wspólne zeznanie podatkowe. Kłopot w tym, że razem rozliczać się mogą tylko małżeństwa, dlatego Jon przedstawił ich jako męża i żonę. Sytuacja komplikuje się, gdy urząd skarbowy zapowiada kontrolę i chce poznać żonę Jona. Dodatkowo Jona odwiedza matka, a Lesliego była dziewczyna... W rolach głównych Dawid Dziarkowski/Paweł Parczewski i Kamil Rodek.
W repertuarze także Leśmianowska „Baśń o pięknej Parysadzie i o ptaku Bulbulezarze” przygotowana przez wybitnego inscenizatora Jarosława Kiliana, szefa warszawskiego Teatru Lalka, z muzyką Grzegorza Turnaua. Moc przygód i wspaniała poezja Leśmiana to doskonała propozycja dla całych rodzin, świetna alternatywa dla Netliksa i Marvela. Warto przekonać się samemu.
Na koniec jedna z ostatnich premier Teatru Jaracza „Prawiek i inne czasy” na podstawie powieści Olgi Tokarczuk zrealizowany przez Igora Gorzkowskiego. „Od kiedy pamiętam, chciałam napisać książkę taką jak ta. Stworzyć i opisać świat. Jest to historia świata, który jak wszystko, co żywe, rodzi się, rozwija i umiera” - powiedziała autorka. Wchodzimy zatem w świat wsi Prawiek gdzieś na Kielecczyźnie i nie opuszczamy go od I wojny światowej aż do lat 80. poprzedniego wieku. Ludzie umierają i rodzą się kolejni, historia przetacza się obok, czasem wdzierając się do Prawieku, zmieniają się normy społeczne i kulturowe. Wszystko w niezmiennym rytmie pór roku - wiosna, lato, jesień, zima... To pierwszy raz, gdy proza Noblistki trafia na olsztyńską scenę.