"Metamorfozy", epopeja Owidiusza - rzymskiego po­ety złotej epoki Oktawiana Augusta, szerzej znanego z frywolnej "Sztuki kochania" należy do kanonu najwybit­niejszych dzieł literatury światowej. W tej "biblii poe­tów" spisanej w 12 tysiącach heksametrów, w 15 księgach, dochodzi do ponad 250 me­tamorfoz. Adaptator i reży­ser dla potrzeb warszawskie­go spektaklu ograniczył się do dziewięciu. Powstał spek­takl w pełni potwierdzający tezę, że ograniczenie czyni mistrza. Spektakl niezwykły wysmakowany w prostocie użytych środków - w którym scenografia, kostiumy, rekwi­zyty, ograniczone do niezbęd­nego minimum, urzekają swoim na nowo odkrytym, funkcjonalnym pięknem. Su­rowa, sugestywna muzyka, podawana na żywo za pomo­cą instrumentów perkusyj­nych przez zespół pod kierun­kiem samego reżysera, budu­je niespotykany klimat, w któ­rym kolejne metamorfozy za­czynamy przyjmować jako coś oczywistego i w pełni zrozu­miałego, już nie tylko w wy­m