"Ustawienia ze świętymi, czyli rozmowy obrazów" w reż. Agaty Dudy-Gracz w Teatrze Collegium Nobilium w Warszawie. Pisze Alicja Cembrowska w Teatrze dla Wszystkich.

Dostaję świeczkę z instrukcją, by "wybrać sobie świętego". Wchodzimy. Światła są przyciemnione, w powietrzu unosi się ciężki zapach kościelnego kadzidła. Święci ze swoimi obrazami na plecach stoją na podestach, wiją się, uśmiechają, wyciągają do pielgrzymów, czyli widzów, ręce. Panuje chaos, ich głosy się mieszają. Święci są sugestywni, wiedzą, jak zwrócić na siebie uwagę. Wyglądają raczej współcześnie, punkowo, zadziornie. O ich pozycji przypominają rozświetlone aureole. Każdy chce wygrać tę walkę o słuchacza, opowiedzieć o sobie. Pielgrzymi natomiast nie mają łatwego zadania. Jedni poruszają się nerwowo, nie wiedzą, jak reagować. Inni niczym zahipnotyzowani wpatrują się w wybranego (żyjącego kiedyś lub wymyślonego) świętego, z przejęciem słuchają jego historii. Święty Andrzej Bobola, Pięciu Świętych Braci Polaków, Święta Róża... Ostatecznie widzowie zajmują miejsca siedzące, a święci łączą swoje