{#os#1116}Lupa{/#}, wydając na świat swoje najnowsze dzieło, opatrzył je w swoim dzienniku inter­netowym następującym komentarzem: "Ma­rzy mi się coś takiego jak ofiarowanie Czajki - rytuał zabicia przedstawienia i ofiarowania go na ołtarzu naszych religijnych pragnień - które nazywają się - MY - LUDZIE TE­ATRU". Nie jest żadną tajemnicą, że najwy­bitniejszym komentatorem dzieł Lupy jest sam Krystian Lupa, co budzi często paraliżu­jący respekt i czemu trudno się dziwić. W końcu reżyser pracujący bądź co bądź w instytucjonalnym teatrze zdołał tak wyaku­szerować swoje dzieło, byśmy wszyscy wie­dzieli, że nie chodzi tu wyłącznie o teatr czy pokazywane wieczorem przedstawienie, tyl­ko że rzecz cała zaczyna się i kończy w zu­pełnie innych rejonach, bardziej uduchowio­nych, a przez to i mniej uchwytnych. Przy czym komentarze Lupy zdają się być tak samo ważne jak jego przedstawienia, wzajemnie zdają się uzupełniać, dopowiadać, w j