Fin de siecle i współczesność: staroświeckie teatry Krakowa z balkonami, lożami, czerwonym aksamitem i prosty, nowoczesny, demokratyczny w rozplanowaniu widowni teatr w Nowej Hucie. (Kontrasty występują zresztą nie tylko w architekturze budynków). Ciągle jeszcze żywe wspomnienia Jamy Michalikowej, i "Piwnica" w Rynku - rozbawiona, roztańczona, hucząca jazzem, piosenką, ostrą satyrą na prymitywnej scence. Urozmaicone i ciekawe jest życie teatralne dzisiejszego Krakowa, Ale chyba nie aż w skali światowej, jak powiedział prof. Kubacki na spotkaniu krakowskiego środowiska artystycznego z grupą krytyków warszawskich. Żarliwy patriotyzm loka lny. utrudniający właściwe wyczucie , proporcji i zachęcający do ironicznego uśmiechu, jest od dawna siłą Krakowa. W znacznym stopniu decyduje o jego kulturalnej dynamice i oryginalności. Dla przybysza z Warszawy Kraków jest egzotyczny: niezwykły i osobliwy. Zarówno w codziennym życiu ulicy, kawiarni, hotelu, jak w